جماز

آتش عشق‏

‏‏کیست کآشفتۀ  آن زلف چلیپٰا نشود؟!‏

‏‏دیده ای نیست که بیند تو و شیدا نشود‏

‏‏ناز کن ناز، که دلها هَمه در بند تواَند‏  

‏غمزه کُن غمزه که دلبر چو تو پیدا نشود‏

‏‏رُخ نما تا هَمه خوبان خجل از خویش شوند‏  

‏گر کشی پَرده ز رُخ کیست که رُسوا نشود‏

‏‏آتش عشق بیفزا، غمِ دل افزون کُن‏ 

 ‏این دل غمزده نتوان که غم افزا نشود‏

‏‏چٰاره ای نیست به جُز سوختن از آتش عشق‏ 

‏آتشی ده که بیفتد به دل و پا نشود‏

‏‏ذرّه ای نیست که از لُطف تو هامون نبود‏  

‏قطره ای نیست که از مهر تو دریا نشود‏

‏‏سر به خاک سر کوی تو نهد جٰان، ای دوست‏

‏‏جان چه باشد که فدای رُخ زیبا نشود