جماز

در بخشی از کتاب «سلیمانی عزیز» که روایتگر خاطراتی متفاوت و خوانده‌نشده از سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی است، ابراهیم شهریاری ماجرای نماز شهید سلیمانی را که در کاخ کرملین اقامه کرد، تعریف کرده است.

در این خاطره آمده است:

وقت نماز بود، زدیم بغل، گفتم: «حاجی قبول باشه.»
‌گفت: «خدا قبول کنه، ان‌شاءاللّه.»
نگاهم کرد و گفت: «ابراهیم!»
ــ نمازی خواندم که در طول عمرم در جبهه نخواندم.
به حاج قاسم گفتم: حاج آقا، شما همه‌ی نمازهایتان قبول است.

قصه‌ی نماز خوانده‌شده حاج قاسم فرق می‌کرد، به کاخ کرملین رفته بود و با پوتین قرار داشت. تا رئیس‌جمهور روسیه برسد وقت اذان شد. حاجی هم بلند شد. اذان و اقامه‌اش را گفت. صدایش در سالن پیچید، بعد هم به نماز ایستاد. همه نگاهش می‌کردند. می‌گفت در طول عمرش چنین لذتی از نماز نبرده بوده است.

پایان نماز پیشانی‌اش را روی مهر گذاشت، به خدای خودش گفت: «خدایا، این بود کرامت تو، یک روزی در کاخ کرملین برای نابودی اسلام نقشه می‌کشیدند، حالا منِ قاسم سلیمانی آمدم اینجا نماز خواندم.»

متنی که سردار سپهبد شهید قاسم سلیمانی، کمی قبل از پرواز شهادت از دمشق به بغداد، پنجشنبه 12 دی ماه نوشته اند و ایشان این متن را کنار آینه محل اقامت خود قرار داده و قلم را روی آن گذاشته بود.
(الهی لاتکلنی
خداوندا مرا بپذیر خداوندا عاشق دیدارتم
همان دیداری که موسی را ناتوان از ایستادن و نفس کشیدن نمود
خداوندا مرا پاکیزه بپذیر الحمدالله رب العالمین
خداوندا مرا پاکیزه بپذیر.